مقالات ترک اعتیاد

تاب آوری در اعتیاد به مواد مخدر چیست
تاب آوری در فرهنگ و تمدن لغت ها، کشسانی و خواص فنری و ارتجاعی معنی گردیده است، ولی در متن‌ها مرتبط با پیشگیری از اعتیاد به مواد مخدر، اصطلاح تاب آوری مساوی بهتری برای این کلمه میباشد. واژه و کلمه تاب آوری را می شود به شکل بضاعت و توان رویا رویی با حالت طاقت فرسا یا این که تعدیل آن تمجید کرد. در واقع تاب آوری در اعتیاد به گونه های مواد مخدر عبارت میباشد از گنجایش اشخاص برای سلامت ماندن و مقاومت در قبال موقعیت مشقت بار و مشاوره ترک اعتیاد در مشهد لبریز خطر.

شخص تاب آور خیر صرفا بر وضعیت مشقت بار پیروز می‌گردد بلکه طی آن قدرتمند خیس نیز میگردد. پس تاب آوری به معنای برنده بودن، اقتدار معاش کردن و خویش را رویش دادن در موقعیت طاقت فرسا (با وجود عامل ها خطرساز) میباشد. این پروسه خویش به خویش ساخت‌و‌ساز نمی‌شود و زمانی ظهور می‌یابد که شخص در حالت طاقت فرسا و ناخوشایندی قرار گیرد و برای رهایی از آن یا این که صدمه کمتر، حداکثر سعی را برای کشف و فایده گیری از عامل ها حفظ کننده (شخصی و محیطی) در داخل و خارج خویش، که همواره به طور بالقوه وجود دارااست، به فعالیت گیرد.
نقش تاب آوری در اعتیاد و معالجه اعتیاد به مواد مخدر
تاب آوری درباره اشخاصی به فعالیت می رود که در معرض خطر قرار می‌گیرند اما در گیر مشکل نمیشوند. از این رو شاید بتوان سود گرفت که مواجه شدن با موقعیت طاقت فرسا مستلزم تاب آوری برای رویا رویی و مقاومت میباشد و در خصوص مواد مخدر، اشخاصی که تاب آور می باشند زمانی در حالت مصرف مواد مخدر قرار میگیرند می‌توانند به راحتی مقاوت کرده و از مصرف آن امتناع ورزند. این دستور سبب می‌گردد که شخص تاب آور بتواند خودش را در آن فرصت که با وجود ایرادات فراوان با توصیه مصرف مواد مخدر مواجه می‌شود نجات دهد و تسلیم نشود. تاب آوری نقش بیسار مهمی در پیشگیری از اعتیاد به مواد مخدر داراست و همینطور نقش بسیار لبریز رنگی در زمان رخنه‌ اعتیاد اجرا می نماید.

ارتباط تاب آوری با اشکال مواد مخدر
در قرص های مشهور به اکس، به جز ام دی ام ای گونه های ترکیبات دیگر مثلا کافئین، هروئین، دکسترومتورفان، افدرین، فنیل پروپانولامین، مت آمفتامین، دیفن هیدرامین، کتامین، کوکائین و دیازپام یافت می‌شود و از دید مقدار ماده نیز این قرص ها بسیار متغیرند و این قضیه منجر میگردد اثرات و جراحت های تولید گردیده بوسیله این قرص ها بسیار متغیر و غیرقابل پیش گویی باشد. بیشتر اشخاصی که تاب آوری پایینی دارا‌هستند رو به مصرف این مواد مخدر می‌آورند.

مصرف ترامادول در عده ای که تاب آوری ندارند
همچون بقیه مواد مخدر ترامادول نیز باعث بروز شوق و رغبت دیوانه و ساخت شرایط تحمل یعنی نوعی تحمیل به ارتقاء معیار ماده جهت وصال به موقعیت نئشگی میشود. در صورتی‌که شخص مصرف کننده این ماده یک توشه مصرف و بعد آن را انقطاع نماید، در او علائم جسمی و دیوانه محرومیت از ماده (که نشانه دهند اعتیاد شخص به ترامادول است) بروز می نماید. این علائم عبارتند از اضطراب، عرق کردن، بی خوابی، درد اندام ها، موقعیت تهوع، لرزش، اسهال و در مواقعی بروز توهم. بعضا از علائم که کمتر مشاهده میشوند عبارتند از حمله های اضطرابی، اضطراب شدید و بی احساس شدن اندام ها. به این ترتیب عده ای که دارنده تاب آوری پایینی میباشند بیشتر گرفتار سوء مصرف و اعتیاد به ترامادول میگردند.

تاب آوری در اعتیاد به مواد مخدر چیست
تاب آوری در فرهنگ و تمدن لغت ها، کشسانی و خواص فنری و ارتجاعی معنی گردیده است، ولی در متن‌ها مرتبط با پیشگیری از اعتیاد به مواد مخدر، اصطلاح تاب آوری مساوی بهتری برای این کلمه میباشد. واژه و کلمه تاب آوری را می شود به شکل بضاعت و توان رویا رویی با حالت طاقت فرسا یا این که تعدیل آن تمجید کرد. در واقع تاب آوری در اعتیاد به گونه های مواد مخدر عبارت میباشد از گنجایش اشخاص برای سلامت ماندن و مقاومت در قبال موقعیت مشقت بار و مشاوره ترک اعتیاد در مشهد لبریز خطر.

شخص تاب آور خیر صرفا بر وضعیت مشقت بار پیروز می‌گردد بلکه طی آن قدرتمند خیس نیز میگردد. پس تاب آوری به معنای برنده بودن، اقتدار معاش کردن و خویش را رویش دادن در موقعیت طاقت فرسا (با وجود عامل ها خطرساز) میباشد. این پروسه خویش به خویش ساخت‌و‌ساز نمی‌شود و زمانی ظهور می‌یابد که شخص در حالت طاقت فرسا و ناخوشایندی قرار گیرد و برای رهایی از آن یا این که صدمه کمتر، حداکثر سعی را برای کشف و فایده گیری از عامل ها حفظ کننده (شخصی و محیطی) در داخل و خارج خویش، که همواره به طور بالقوه وجود دارااست، به فعالیت گیرد.
نقش تاب آوری در اعتیاد و معالجه اعتیاد به مواد مخدر
تاب آوری درباره اشخاصی به فعالیت می رود که در معرض خطر قرار می‌گیرند اما در گیر مشکل نمیشوند. از این رو شاید بتوان سود گرفت که مواجه شدن با موقعیت طاقت فرسا مستلزم تاب آوری برای رویا رویی و مقاومت میباشد و در خصوص مواد مخدر، اشخاصی که تاب آور می باشند زمانی در حالت مصرف مواد مخدر قرار میگیرند می‌توانند به راحتی مقاوت کرده و از مصرف آن امتناع ورزند. این دستور سبب می‌گردد که شخص تاب آور بتواند خودش را در آن فرصت که با وجود ایرادات فراوان با توصیه مصرف مواد مخدر مواجه می‌شود نجات دهد و تسلیم نشود. تاب آوری نقش بیسار مهمی در پیشگیری از اعتیاد به مواد مخدر داراست و همینطور نقش بسیار لبریز رنگی در زمان رخنه‌ اعتیاد اجرا می نماید.

ارتباط تاب آوری با اشکال مواد مخدر
در قرص های مشهور به اکس، به جز ام دی ام ای گونه های ترکیبات دیگر مثلا کافئین، هروئین، دکسترومتورفان، افدرین، فنیل پروپانولامین، مت آمفتامین، دیفن هیدرامین، کتامین، کوکائین و دیازپام یافت می‌شود و از دید مقدار ماده نیز این قرص ها بسیار متغیرند و این قضیه منجر میگردد اثرات و جراحت های تولید گردیده بوسیله این قرص ها بسیار متغیر و غیرقابل پیش گویی باشد. بیشتر اشخاصی که تاب آوری پایینی دارا‌هستند رو به مصرف این مواد مخدر می‌آورند.

مصرف ترامادول در عده ای که تاب آوری ندارند
همچون بقیه مواد مخدر ترامادول نیز باعث بروز شوق و رغبت دیوانه و ساخت شرایط تحمل یعنی نوعی تحمیل به ارتقاء معیار ماده جهت وصال به موقعیت نئشگی میشود. در صورتی‌که شخص مصرف کننده این ماده یک توشه مصرف و بعد آن را انقطاع نماید، در او علائم جسمی و دیوانه محرومیت از ماده (که نشانه دهند اعتیاد شخص به ترامادول است) بروز می نماید. این علائم عبارتند از اضطراب، عرق کردن، بی خوابی، درد اندام ها، موقعیت تهوع، لرزش، اسهال و در مواقعی بروز توهم. بعضا از علائم که کمتر مشاهده میشوند عبارتند از حمله های اضطرابی، اضطراب شدید و بی احساس شدن اندام ها. به این ترتیب عده ای که دارنده تاب آوری پایینی میباشند بیشتر گرفتار سوء مصرف و اعتیاد به ترامادول میگردند.